Ik geloof er niet meer in!

Wist je dat wij mensen heel goed zijn in het continu afdraaien van dezelfde, vaak negatieve, langspeelplaat in ons hoofd? Verhalen van misschien wel jaren en jaren geleden. Misschien zelfs een verhaal dat niet eens van jou is maar van jouw vader, moeder of een andere opvoeder. 

Vaak hebben we niet in de gaten dat we deze verhalen denken. De plaat speelt onbewust gewoon heel rustig door en ondertussen vragen wij ons af waarom het toch maar niet lukt om… zelfverzekerder in het leven te staan, krachtige keuzes te maken, grenzen aan te geven, door te zetten met sporten, eindelijk 10 kilo af te vallen, iedere dag te mediteren. We vragen ons af waarom we ons steeds zo depressief, verdrietig, ongelukkig, onrustig of boos voelen in plaats van vrij, blij, geliefd of energiek. 

Herkenbaar?

Zelf bleef bij mij ook een plaat op repeat maar door en door en door draaien. Ik bleef het verhaal geloven dat ik een trauma heb opgelopen op seksueel gebied door alle onderzoeken en behandelingen die we hebben gedaan. Door moeten vrijen op gezette tijden om iedere maand onze kansen zo optimaal mogelijk te benutten. Ik geloofde het verhaal dat ik hierdoor de verbinding met mijn lichaam verloren was. Dat intimiteit met mezelf of met Hans een moeizaam onderdeel zou blijven. Een super verdrietig, ongemakkelijk en pijnlijk gevoel.

Maar wat, wat als ik dat verhaal nou eens stop met geloven. Wat als ik daar een streep doorheen zet. Wat als ik nu eens een nieuw verhaal mag schrijven. Een verhaal dat net zo waar is als dat oude verhaal. Dat oude verhaal was toen maar ik leef NU.  Mijn nieuwe verhaal kan ik zo mooi en fijn maken als ik wil. Wat als ik daar toch eens voor zou kiezen. Wat voor moois staat er dan op mij te wachten? 

Toen ik besloot om mijn oude verhaal niet meer voor waarheid aan te zien en langzaam gevoel kreeg bij mijn nieuwe verhaal, kon ik ineens genieten van het trainen met het yoni-eitje. Kon ik ineens liefdevol naar mezelf in de spiegel kijken. Kon ik ineens mezelf zacht en met aandacht aanraken. Stapje voor stapje werd het contact met mijn lichaam steeds fijner en plezieriger en dat voelt zo ontzettend waardevol en krachtig. 

Iedere dag opnieuw kunnen we ervoor kiezen om afscheid te nemen van een oud stuk om een nieuwe episode ons leven binnen te laten. Ja, daar is moed voor nodig. Daar is inzicht voor nodig want wat vertellen we onszelf eigenlijk keer op keer? Welke langspeelplaat blijft er stiekem op de achtergrond spelen? Onderzoek dat eens voor jezelf en kijk of het lukt om daarna een nieuw verhaal te schrijven. 

Met liefs,
Mariska