Én…Én…!
Mariska |
Als je ongewenst kinderloos bent dan is het de kunst om te leren omgaan met het ‘Én-Én-principe’. En sinds ik me dat realiseer vind ik het veel makkelijker om met dit verdriet te dealen.
Maar wat bedoel ik dan met Én-Én vraag je je misschien af.
Toen ik hoorde dat mijn broer vader werd, was ik ontzettend blij voor hem en zijn vrouw én ik was boos en jaloers dat dat bij ons nooit is gelukt.
Of
Als ik mijn ouders opgewonden hoor vertellen over hun oppasavonturen dan geniet ik daar intens van én het doet me pijn dat ze nooit trost kunnen zijn op mijn kinderen.
Of
Nu we in ons prachtige, nieuwe, veel te grote huis wonen, geniet ik daar enorm van én ik had liever veel kleiner gewoond maar een mooi gezinnetje gehad.
Of
Binnenkort gaan we in het laagseizoen een vette reis naar Bali maken én ik had eigenlijk net zo lief op een camping gestaan in het hoogseizoen met 15 miljoen andere gezinnen.
Of
Wij rijden allebei in een mooie auto (ik hou echt van mooie auto’s) én ik had liever met mijn kinderen in de bakfiets door de straat gereden.
Of
Nu mijn tante oma is geworden vind ik dat echt te gek én ik ben eigenlijk stikjaloers op haar en haar zoon. Ik word nooit moeder en dus ook nooit oma.
Of
Als ik vanavond besluit naar de bios te gaan of lekker met Hans uiteten dan voel ik intense vrijheid én ik had net zo lief oppas geregeld of zelfs niet gegaan.
Of
…
Dit is wat ik bedoel met ‘Én-Én. Én ik ben oprecht ontzettend blij voor een ander én het doet me verdriet en pijn dat dat iets is wat bij ons nooit is gebeurd of gaat gebeuren.
Én ik ben heel blij met de vrijheid die we hebben, de mooie en gave dingen die we kunnen doen of kopen én ik had het liever niet gedaan of gekocht en wel kinderen gehad.
Én-Én dus…
Alle emoties mogen er zijn aan dezelfde kant van de medaille. Allebei zijn ze even intens. Allebei zijn ze terecht. Ik schaam me er niet meer voor. Dat deed ik eerst wel, vond dat ik gevoelens van verdriet, boosheid of jaloezie echt niet mocht hebben. Maar daar werd het leven niet makkelijker op.
Alleen al door me nu te realiseren dat beide emoties er zijn en mezelf toe te staan dat ze er ook mogen zijn, neemt de pijn en verdriet al heel snel weer af. En kan ik weer lekker door met waar ik mee bezig was.
Liefs, Mariska
