Moederdag

Nog een paar weken en dan is het weer zover, Moederdag! Voor mij ieder jaar weer een gekke dag want bijna 38 jaar geleden ben ik op Moederdag geboren. Hoe bijzonder is dat! Ik vond het altijd een extra feestje wanneer 11 mei weer op zondag viel en ik mijn verjaardag mocht vieren. Maar de laatste 15 jaar vind ik Moederdag zo leuk niet meer.

Ontbijt op bed

Ja, natuurlijk zet ik mijn moeder op Moederdag in het zonnetje en ben ik onwijs blij dat ik nog zo’n gezonde, jonge, fitte moeder heb. En ja, ik weet dat veel mensen Moederdag vooral een commerciële dag vinden. Maar stiekem (en terecht hoor) vinden alle moeders het heerlijk om op Moederdag verwend te worden. Een mooie tekening of knutselwerkje te krijgen. Of ontbijt op bed met een te zacht ei en hagelslag in de jus d’orange.

Overal Moederdag

Maar wat als je, om welke reden dan ook, geen moeder bent geworden terwijl je dat wel heel graag gewild had? Dan is Moederdag, sorry voor mijn taalgebruik, gewoon een kut-dag! Ja, ik zeg het maar gewoon zoals het is. Want deze dag doet pijn. Deze dag is enorm confronterend. Je kunt straks de supermarkt niet in zonder bedolven te worden onder prosecco en chocolade acties. Je kunt de drogist of parfumerie niet meer in zonder Moederdagacties te ontwijken. Je kunt geen Libelle, Margriet, Viva, Flair of Vriendin meer kopen zonder dat je belaagd wordt door veelal gelukzalige verhalen. En dan op Moederdag al die mooie foto’s en berichtjes op social media….

Whaaaaa!!!

En ik snap het hoor. Ik snap het heus wel. Die miljoenen lieve moeders, die en werken, en het huishouden runnen, en voor de kids zorgen en ondertussen ook nog de sociale contacten bijhouden, die moeders verdienen het echt om een dagje in het zonnetje te staan. Maar als jij geen moeder bent, als jij de juiste partner niet hebt gevonden, als het om medische redenen niet wil lukken of als er geen medische reden is maar het gebeurt gewoon niet, dan wil je het weleens uitschreeuwen: “Kunnen jullie ook eens rekening houden met moeders die geen moeder zijn geworden? Weten jullie wel hoe graag ik moeder had willen zijn? Hoe graag ik een mooie tekening had gekregen of ontbijt op bed?”

Maar ik doe het niet

Ik hou me in. Ik bewaar de tranen voor thuis. Ik slik ze weg, lach iedereen vriendelijk toe en vervolg mijn pad. Thuis ben ik het gelukkig vaak alweer vergeten en doe ik lekker mijn eigen ding. En zo niet, dan lijn ik mijn hond aan en ga ik even een rondje om. Laat ik mijn tranen de vrije loop, gun ik het mezelf om even heel zielig of boos te zijn om daarna opgeruimd weer thuis te komen. Want heel snel realiseer ik mij weer hoe fijn leven wij hebben. Wat een fantastische vent ik heb en een geweldige hond. Hoe blij ik ben met mijn eigen bedrijf. En straks met ons geweldige nieuwe huis. Ik voel mij een rijk mens met dat wat we wel hebben en daar geniet ik enorm van.

En op Moederdag zelf?

Dan mijd ik social media een dag. Ga ik lekker sporten en wandelen met Hans en Cartouche. Ontbijten we samen uitgebreid. En als het mooi weer is, dan pakken we een terrasje, lees ik een boek en steken we aan het eind van de dag de bbq aan.

“Want zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er van alles mogelijk.”

 

Lieve groet,

Mariska