Cartouche

Heb jij al kennis gemaakt met de aller, aller, aller liefste rottweiler van de hele wereld? Nee? Nou dan moeten we heel snel maar eens afspreken. Want deze fantastische hond woont bij ons. Nu hoor ik je denken: ‘Een rottweiler, zijn dat niet van die super gevaarlijke honden die het erf bewaken? Waar je wel binnenkomt maar nooit meer buiten? Met zo’n grote kop en afgeknipte staart? Zo’n hond waar je het liefst met een hele grote boog omheen gaat of beter nog, waar je liever een straatje voor om loopt?’ Juist, zo’n hond hebben wij.

Kennismaken

Ongeveer 7 jaar geleden werden wij door mijn broer en zijn vrouw besmet met de hondenliefde. Wauw, wat gezellig een hond in huis. Een dier waar we al onze liefde aan kunnen geven, waar we voor mogen zorgen, want dat wilden we zo graag. We begonnen steeds vaker op de website van de Nederlandse Rottweiler Club te kijken. En toen was daar Cartouche. Een rottweiler van 2 jaar, goed opgevoed, super sociaal, goed met kinderen, kan alleen zijn etc. etc. Dit kon niet waar zijn, een te perfect plaatje. Zullen we? Kijken kan altijd toch? We hoeven niet gelijk te beslissen. Alleen maar even kennismaken….

Verliefd

En dan ben je verliefd en verkocht. Maar, er waren wel meer kapers op de kust. Ook de fokker wilde een goed overwogen keuze maken. Waar komt Cartouche het beste terecht? Waar krijgt hij alle aandacht die hij verdiend? Een paar spannende dagen gingen we tegemoet in afwachting van de beslissing die de fokker zou maken. En toen was daar het verlossende telefoontje, wij werden de trotse nieuwe ouders van Cartouche!

Dankbaar

Twee dagen later konden we hem ophalen en nu is hij alweer bijna 5 jaar bij ons. We zijn oprecht ongelooflijk dankbaar voor dit fantastische geschenk. Cartouche en ik zijn maatjes. Waar ik ga, daar gaat Cartouche. Wij zijn samen één. Omdat Hans veel en vaak een aantal dagen weg is, zijn Cartouche en ik heel veel samen. Ik zorg voor hem, wandel 4x per dag met hem en hij krijgt van mij eten. Dat maakt dat onze band enorm sterk is. Toen wij nog geen hond hadden vond ik mensen die zo’n enorme binding met een dier hadden maar een beetje vreemd. Het is maar een hond, kat etc. hoor, doe niet zo gek! Maar nu, oh man, ik ben stapelgek op mijn hond en ik moet er niet aan denken dat hij er ooit niet meer is.

Adoptie of pleegzorg

Regelmatig krijgen wij de vraag waarom wij niet kiezen voor adoptie of pleegzorg. Wij hebben gekozen voor adoptie. Cartouche was 2 toen hij door omstandigheden niet meer bij zijn ouders kon wonen. Het adoptiebureau (de beste fokker van het land) heeft ons uitgekozen als zijn adoptieouders en daar zijn wij ontzettend dankbaar voor. Voor ons is Cartouche ons kind. Is dat erg? Natuurlijk is en blijft hij een hond maar net als bij kinderen heeft hij liefde, aandacht en structuur nodig en als je hem dat geeft, krijg je er de meest onvoorwaardelijke liefde voor terug.

“Want zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er van alles mogelijk.”

Lieve groet,

Mariska