Belemmerende overtuigingen
Mariska |
Ik zit in een achtbaan, een rollercoaster of noem het een midlifecrisis, het maakt mij niet uit. Ik word er in ieder geval heel erg blij van. Ja, je leest het goed. Ik word er blij van!!! Hans misschien soms een beetje gek. Maar ach, so be it ?
Hink-stap-sprong
Sinds ik bedacht heb om van mijn/ons verdriet, mijn kracht te maken, gebeurt er zo veel met mij. Ongelooflijk wat er allemaal in gang is gezet. Ik ontmoet wekelijks ontzettende leuke en inspirerende mensen, vrouwen met een verhaal, vrouwen met een missie. Zo leuk om met hen te praten en sparren. Ik groei met de week maar kom vooral steeds meer tot de ontdekking wat IK wil, waar IK voor sta en waar IK blij van word. Ik maak geen kleine stapjes, ik maak eerder een soort van reuze hink-stap-sprongen. Niet normaal.
Belemmerende overtuigingen
Alleen maar door te luisteren naar mijn liefdesroep, door negatieve gedachten en belemmerende overtuigingen over boord te zetten. Niet meer te luisteren naar dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik het niet kan, niet goed genoeg ben, niet leuk ben, het niet waard ben, te dik en lelijk ben. Want zo heb ik heel lang over mezelf gedacht. Maar het is niet waar! Het is gewoon niet waar!!! Iedereen is goed, leuk, lief, knap, slim en aardig, gewoon zoals hij of zij is incl. Mariska in eigen persoon. En als je begint om liever te zijn voor jezelf, te geloven in je kracht en alle mogelijkheden i.p.v. onmogelijkheden, dan ga je stralen, dan gaat het vuurtje in jou branden.
Handdoek in de ring
Dit ontdekken ging niet vanzelf hoor. Heus niet. 3 maanden geleden zat ik nog even in een onzekerheidsdip. Waar ben ik nu weer aan begonnen, dit kan ik toch helemaal niet, hoe kan ik vrouwen nu helpen etc. etc. Allemaal stemmetjes in mijn hoofd waardoor ik bijna de handdoek ik de ring had gegooid. Maar ik heb het niet gedaan want mijn liefdesroep trekt te hard aan mij, roept dat ik door moet zetten om ongewenst kinderloze vrouwen te helpen, want de nood is hoog en de reacties op mijn plannen overweldigend.
Nog meer overtuigingen
Maar als je dan toch bezig bent met ontwikkelen, dan moet je gelijk al andere belemmerende overtuigingen ook maar eens even flink onder de loep nemen. Zo durf ik al jaren niet in het vliegtuig te stappen want misschien kom je in slecht weer terecht, moet je in de gordel en kan je niet naar het toilet. Maar ook de film, een concert of het theater vermijd ik ernstig, want stel dat ik midden in de rij zit en ik tijdens de voorstelling naar het toilet moet en ik iedereen moet storen, dat kan echt niet. Ook ga ik het liefst met een grote boog om de stad heen, al die mensen, wat een drukte. Na een bezoekje ga ik het liefst met gierende banden terug naar de Betuwe.
Omslagpunt
Afgelopen weken is er een omslagpunt gekomen. Want als wij dan toch geen kinderen krijgen, is het dan niet ontzettend tof om in de stad te gaan wonen met alle faciliteiten op loopafstand, met Hans zijn werk om de hoek, waar het bruist, een goede vibe hangt en altijd leeft? Is het dan niet gaaf om met Hans mee op reis te gaan? Hij is afgelopen 16 jaar de hele wereld over getrokken, ik ben nog nooit mee geweest…. omdat ik niet durf….
Ontdekkingstocht
Onlangs ben ik een dagje naar Rotterdam geweest. Hebben we thee gedronken op de SS Rotterdam, zijn we de stad door gekruist, hebben we gestruind door de Fenix Food Factory en de Markthal, hebben gewandeld en rondgekeken bij Hotel New York. Wat een sfeer, wat een gezelligheid. Dit smaakt toch gewoon naar meer? Wordt het niet hoog tijd dat ik mijn angsten los laat, leef en op ontdekkingstocht ga?
ZEKER WETEN!!!
“Want zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er van alles mogelijk.”
Lieve groet,
Mariska
