Wat kan ik voor mijn ongewenst kinderloze vriendin betekenen?

Regelmatig krijg ik de vraag; Mariska, mijn vriendin is ongewenst kinderloos en ik zou zo graag iets voor haar willen betekenen. Ik voel me zo machteloos en weet niet wat ik voor haar kan doen. Ik wil er met haar over praten maar ik weet niet hoe. Heb jij tips? 

Kippenvel trekt over mijn hele lijf wanneer ik deze vraag ontvang. Ik vind het zo ontzettend lief en fijn dat hiernaar gevraagd wordt. Dat vriendinnen de moeite nemen om mij om advies te vragen. 

In mijn praktijk ervaar ik dat ongewenst kinderloze vrouwen zich heel erg eenzaam en alleen voelen in hun verdriet. Soms ook boos en gefrustreerd omdat niemand, in haar beleving, doorheeft hoe pijnlijk de situatie voor haar is. Wanneer ik vraag of ze haar verdriet of woede deelt met haar omgeving, is het antwoord heel vaak nee; ik wil mijn familie of vrienden geen verdriet doen, ik wil niemand opzadelen met mijn pijn, ze zitten echt niet op mij te wachten, straks ga ik nog huilen!

Wanneer ik aan die vriendin vraag of zij weleens vraagt naar de situatie van haar ongewenst kinderloze vriendin is het antwoord ook vaak nee, eigenlijk niet; ik wil haar geen pijn doen, misschien zit ze er helemaal niet op te wachten, wanneer begin je erover, straks moet ze huilen… 

Zie je wat er gebeurt? Ze zijn allebei bang. Ze vinden het allebei lastig. Ze willen allebei elkaar geen pijn en verdriet doen. En dat snap ik, dat snap ik heel goed. Het is een moeilijk, pijnlijk en verdrietig onderwerp om over te praten. Het is eng om je kwetsbaar op te stellen. Het is super spannend om ernaar te vragen of over te beginnen.

Mijn nummer 1 tip? Het toch gewoon doen. 

Praten, praten, praten, praten én luisteren, luisteren, luisteren én nog eens luisteren. 
Durf de stoute schoenen aan te trekken en je verhaal te delen of ernaar te vragen. Ga met elkaar in gesprek. Vertel je verhaal, deel je verdriet, zeg wat je nodig hebt maar vertel ook waar je echt geen behoefte aan hebt. 

Vraag of de ander erover wil vertellen, vraag wat je voor de ander kunt betekenen, deel waar jij zelf mee worstelt rondom deze situatie, geef aan dat je ervoor de ander wilt zijn maar niet goed weet hoe.

Neem de tijd voor elkaar om te praten én te luisteren. Breng eventueel de kinderen bij opa en oma, regel een oppas. Zorg dat jullie een avondje niet gestoord worden en rustig het gesprek met elkaar aan kunnen gaan. Dat hoeft niet heel geforceerd, laat het maar ontstaan. Het maakt jullie vriendschap zo compleet. 

Waarschijnlijk volgen er tranen. Misschien wel bij jullie allebei. Je wilt niet weten hoe vaak ik met mijn liefste buuf samen huilend aan tafel heb gezeten. Weet je hoe helend en fijn dat is, hoe dat oplucht, ik kan niet de juiste woorden vinden om dat uit te drukken. 

Als vriendin kun je de pijn niet wegnemen en dat hoeft ook helemaal niet. Maar keer op keer een luisterend oor bieden, is het meest waardevolle wat je voor de ander kunt betekenen. Alleen al je aanwezigheid en de tijd die je neemt om te luisteren is zo fijn voor de ander. 

Nog meer tips

Laat je vriendin weten dat je aan haar denkt. Stuur op pijnlijke dagen zoals haar verjaardag of die van haar huisdier (haar kindje), Moeder-/Vaderdag, Sinterklaas, Kerst of Oud en Nieuw een beetje liefde, een berichtje, een kaartje, een bloemetje…. Een klein gebaar met een enorme impact! 

Blijf haar uitnodigen voor verjaardagen, feestjes of borrels ook al meldt ze zich iedere keer af. Laat weten dat je daar alle begrip voor hebt en spreek op een ander moment af. Geef haar hierin de ruimte. Leg de keuze bij haar. Maar durf ook te zeggen dat je het heel fijn zou vinden als ze dit keer wel komt. Sluit haar in ieder geval nooit buiten. 

Betrek je vriendin bij jouw leven (met kinderen). Durf alles te delen met elkaar. Je hoeft niets te verbergen. Ik vind het ontzettend fijn om te horen hoe het met mijn nichtjes gaat, wat ze allemaal uitspoken en meemaken. Ik geniet daarvan en ja, tegelijkertijd kan ik daar verdrietig om zijn omdat ik dat nooit mee zal maken met mijn eigen kinderen. Maar, in mijn geval, is niet betrokken worden bij het leven van mijn familie/vrienden en hun kinderen erger dan het verdriet dat ik zelf geen kinderen heb mogen krijgen. 

Als je vriendin gek is op jouw kinderen, roep dan een speciale ‘tante-dag’ in het leven. Een dag dat je haar met jouw kinderen in het zonnetje zet. 

Wanneer je vriendin nog in een fertiliteitstraject zit, support haar dan door dik en dun. Ook al is ze chagrijnig, boos of emotioneel, dit heeft niets met jou te maken. Het traject is mega, mega heftig. Hoop, spanning, verdriet en een overload aan hormonen die door haar lichaam gieren, gaan haar niet in de koude kleren zitten. Kook een keer voor haar, zorg voor dozen chocola, stuur een appje en luister, luister en luister nog een keer.  

Als je als vriendin een kindje verwacht, draai er dan niet omheen. De boodschap is ontzettend moeilijk om te brengen maar heel vaak wist ik van tevoren al dat hij kwam. Dat voel je gewoon. Wees hierin eerlijk en direct. Weet dat jouw vriendin oprecht blij is voor jou, niemand minder dan zij weet dat een kindje krijgen niet zo vanzelfsprekend is. Daarnaast zal zij ook intens verdrietig, jaloers of boos kunnen zijn. Ze had dit zelf zo graag gewild. Blijdschap en verdriet buitelen over elkaar heen. En dat mag. Bij haar en bij jou. 

Dont’s

Alsjeblieft, hoe goed ook bedoeld, laat de volgende opmerkingen thuis:

• Kinderen zijn heus niet zaligmakend! 
• Ik voel dat het bij jullie echt wel een keer gaat lukken!
• Annie van de hoek is na 15 jaar toch nog moeder geworden.
• Je moet er niet zo mee bezig zijn! Laat het los.
• Toen mijn buurvrouw een wereldreis ging maken, was ze ineens zwanger. 
• Mijn collega is zwanger geworden nadat ze bij x-therapeut is geweest.

Nogmaals, hoe lief ook bedoeld, dit zijn echt enorme dooddoeners. Pijnlijk en niet relevant. Ik kon er niets mee en ik had er ook niets aan. Ze zorgden er alleen maar voor dat ik me nog eenzamer voelde in het verdriet. Nog meer onbegrepen. Heb je deze opmerking wel een keer gemaakt, voel je daar dan niet schuldig over. Ik weet dat jij ook alleen maar je best probeert te doen, haar wilt steunen en hoop geven. 

Wees lief voor elkaar. 
Heb aandacht voor elkaar. 
Verlies elkaar niet uit het oog. 
Praat en luister. 
Praat en luister. 
Praat en luister. 

Ik ben trots op jullie allebei! 

Liefs,
Mariska

Ps. Om deze blog leesbaar te houden heb ik het over je vriendin en haar. Maar je kunt dit natuurlijk vervangen door vriend, vrienden, broer, zus, ouders, collega’s, buren etc. 

Pps. Wil je mij een groot plezier doen? Deel dan deze blog ajb zodat we veel meer families, vrienden, buren en collega’s bereiken die in hun omgeving te maken hebben met ongewenste kinderloosheid. 

Pps. Volg je mij al op Instagram; vandammariska

Zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er nog zoveel mogelijk!