Interview Edith

In mijn missie om ongewenste kinderloosheid bespreekbaar te maken, ben ik op zoek naar vrouwen én mannen die hun verhaal willen delen. Want er zijn zo ontzettend veel verschillende verhalen, verschillende redenen, verschillende oorzaken. Ik heb mijn verhaal maar ik ben ook nieuwsgierig naar dat van jou. Wie ben je, waarom ben je ongewenst kinderloos én, het allerbelangrijkste, hoe ga je hiermee om, hoe geef je je leven opnieuw zin? 

In dit blog vertel ik het verhaal van Edith. En ook dit verhaal is niet mals. Ik vind het zo knap hoe zij haar dappere reis van de afgelopen jaren met mij, en dus met ons, deelt. Echt, petje af. 

Edith is 41 jaar, single en werkzaam als leerkracht in het basisonderwijs. 

Een gemene klap

8 jaar geleden kreeg zij te horen dat zij draagster is van het borstkankergen nadat haar moeder al is overleden aan borstkanker en op dat moment haar zus de strijd voert tegen borstkanker. Edith besluit daarom, 7 jaar geleden, haar borsten preventief te laten verwijderen. 

Houdbaarheidsdatum

Ze krijgt dan ook te horen dat t.z.t. haar eierstokken preventief verwijderd moeten worden. En dat komt hard aan als je nog een hele grote kinderwens hebt en single bent. Het legde een behoorlijk grote druk op het vinden van een juiste partner. Het gevoel hebben een beperkte ‘houdbaarheidsdatum’ te hebben voor het krijgen van kinderen werkte niet mee. Maar schakel dat gevoel maar eens uit, laat dat maar eens los! Niet te doen voor Edith. 

Opnieuw een harde klap

Wanneer Edith 40 wordt, maakt ze opnieuw een afspraak in het ziekenhuis. De arts adviseert haar niet langer te wachten met opereren. Het risico op eierstokkanker wordt te groot. Edith neemt direct het moedige maar heftige besluit om haar eierstokken te laten verwijderen. Maar tijdens de eerste operatie blijkt het al mis te zijn. De artsen treffen kanker aan en besluiten om de operatie op dat moment af te breken om eerst beter in kaart te kunnen brengen waar de kanker zich allemaal gevormd heeft. 

Wanneer Edith bij komt uit narcose krijgt ze te horen dat het niet goed is gegaan. Een boodschap die niet over haar lijkt te gaan en niet te bevatten is. 

3 weken later, na een kort herstel van de eerste operatie en heel veel onderzoeken verder, wordt ze opnieuw geopereerd. Onder andere haar eierstokken en baarmoeder worden verwijderd. En een traject van chemotherapieën volgt. 

Verwerking?

Voor de eerste operatie was Edith begonnen met het definitief afscheid nemen van haar kinderwens. Een hele verdrietige en lastige tijd. Maar na de operatie was daar geen ruimte voor. Ze zat midden in een rollercoaster en stond op de overlevingsstand. Waar ze nu staat in het verwerkingsproces, weet Edith eigenlijk niet zo goed. Ze heeft heel veel verdriet en moeilijke momenten gehad. Een combinatie van geen kinderen kunnen krijgen, single zijn, ziek zijn en nog altijd spanning voelen voor wat komen gaat. 

Rust

Ergens voelt Edith nu, wat betreft de kinderwens, rust. De toch altijd aanwezige hoop is weg. Edith kon voorheen, met haar verstand, heel goed de situatie beredeneren; ik ben 40 geweest, nog steeds alleen, moet ik het nog wel willen want als het zover is ben ik een ‘oude’ moeder etc etc. Maar die hoop, die blijft toch altijd op de achtergrond aanwezig. 

Een on going proces

Zo was het afgelopen zondag Moederdag en voor het eerst, na jaren, voelde het iets minder heftig en confronterend. Edith wijdt dit aan het stukje berusting dat ze gevonden heeft. Maar realiseert zich ook dat, geen kinderen kunnen krijgen een verdriet is dat ze altijd met zich mee zal dragen. Een on going verwerkingsproces. 

Lieve mensen

Gelukkig heeft Edith heel veel lieve mensen om zich heen. Zowel vrienden met als zonder kinderen. Bij de vriendinnen zonder kinderen kan ze haar verhaal goed kwijt. Maar ook de vriendinnen met kinderen zijn zeker een luisterend oor voor haar. Een vriendin gaf heel eerlijk toe geen idee te hebben hoe het is om geen kindjes te hebben of te kunnen krijgen. En dat vindt Edith oprecht, eerlijk en fijn. Dat waardeert ze enorm.

2 werelden bij elkaar vandaan

Een andere vriendin was, terwijl Edith vocht tegen de kanker, zwanger. Hun werelden konden niet verder uit elkaar liggen. Maar waar ze daar vaak best wel moeite mee had, kon ze nu, ook oprecht blij zijn voor deze zwangerschap. En konden beide processen heel goed naast elkaar aanwezig zijn. Vooral door hier samen open een eerlijk over te praten, elkaar te vragen naar elkaars behoeftes en wensen, was het een lichtpuntje in de zware tijd. 

Praat!

Ook Edith ervaart, net als ik, dat het superbelangrijk is om te praten én om elkaar vragen te stellen. Of je elkaar nu goed of minder goed kent. Doe geen aannames maar vraag hoe de ander erover denkt, waar iemand behoefte aan heeft of juist niet. Door er met elkaar over te praten, neemt de spanning en beladenheid over het onderwerp af en krijg je inzicht in elkaar. 

Toekomst

Nu focust Edith zich weer op de toekomst en de voordelen die het heeft om geen kinderen te hebben. Ze kan heerlijk gaan en staan waar ze wil, genieten van haar nichtjes en neefjes en de kinderen van vrienden. Ze is weer begonnen met werken op school. En ze zou het nu ook wel heel leuk vinden om een partner te vinden. En als hij al kinderen heeft, dan zijn die meer dan welkom. 

Bewust genieten van het leven is het motto van Edith!

Een ingrijpend maar moedig verhaal, vind je niet? 

Dank je wel Edith, voor het delen van jouw verhaal.  Ik wens je heel veel goede gezondheid toe, een toffe kerel en een heel mooi en gelukkig leven. 

Liefs,

Mariska

Ps. wil jij ook jouw verhaal delen middels podcast of blog, stuur mij dan even een berichtje.