Het avontuur dat ongewenst kinderloos heet!

Een tijdje geleden vroeg een vriendin mij ‘Maris, hoe komt het dat jij zo goed met jouw verdriet om kunt gaan, zo positief in het leven staat, zo kan genieten van wat je wel hebt, zo open en eerlijk jouw/jullie verhaal kunt delen. Hoe doe je dat toch?’ 

Uuuhhhh

Tja, hoe doe ik dat… Geen idee. Ik sta gewoon van nature heel positief in het leven en ik ben een zondagskind…. Dusssss dat! Ja, zo doe ik dat…. 

Oké, dat was dus wel heel kort door de bocht maar heel lang had ik echt geen clou. Geen besef van welke bijzondere, heftige, indrukwekkende én mooie reis ik afgelopen jaren gemaakt heb. Totdat ik er, op een mooie zonnige dag, in de tuin eens lekker voor ging zitten. Schrijfboek op schoot, pen op papier. En geloof het of niet. Binnen no time had ik een pagina vol. Het ene inzicht na de andere kwam opploppen. Ik hoefde er niets voor te doen, de woorden stroomden uit mijn pen. Nadenken kwam er niet aan te pas. Bizar hoe dat altijd weer werkt. 

Mijn reisavonturen

In de komende serie blogs zal ik mijn reisavonturen met jou delen. De blogs schrijf ik in willekeurige volgorde omdat ik het zonde vind van de energie om recente uitstapjes en ervaringen te laten liggen totdat het het juiste moment op mijn ‘reis-lijstje’ is.

Misschien heb je iets aan mijn ervaringen en kun je er iets mee. De ene tip zal makkelijker toe te passen zijn dan de ander. Met de een kun je zo aan de slag, bij de ander heb je misschien wat hulp nodig. Vraag die hulp als het nodig is, alleen zo kom je verder op jouw eigen reis. 

Ik hoop dat ik je met deze serie inspireer. Mocht je vragen hebben, iets willen delen, schroom dan niet om mij een kaartje vanaf jouw bestemming te sturen.

Trek je dappere stappers aan en kom uit je comfortzone!

In deze eerste blog in deze serie wil ik het met je hebben over je comfortzone. Een super veilig plekje, lekker vertrouwd en bekend. En ondanks dat je je er misschien niet prettig voelt, verdrietig bent, weet dat dit niet de plek is waar je wilt zijn, blijft het wel fijner om in je coconnetje te blijven zitten dan om 1 teen buiten de tent te zetten. Want dat zou weleens pijnlijke consequenties kunnen hebben. En pijn, dat willen we liever niet. 

Herken je dat?

Holy moly, ik kan het me echt nog heel goed herinneren. Maar… inmiddels ligt dat wel al een tijdje achter me. En vind ik het een uitdaging om de pijn op te zoeken en er doorheen te gaan. Prettig? Niet altijd. Leerzaam, helpend en/of bevrijdend, zeker weten.

Zelf vind ik het heel fijn om klein te beginnen. Niet gelijk de grote oversteek te maken. Te starten met behapbare stukjes. Want je vertrouwde comfortzone verlaten is niet niks. Laten we dus met iets ‘makkelijks’ beginnen. Iets dat je zelf ook kunt doen. En waarmee je de eerste stapjes kunt zetten in jouw proces. 

Een voorbeeld!

Ik heb zojuist een boek gelezen geschreven door een Amerikaanse psychotherapeut en een psychiater. Echt heel interessant. Ik heb er direct oefeningen uit gehaald die ik nu eerst zelf aan het uittesten ben. Hier zal ik in een later blog meer over vertellen. 

Nu weet ik dat deze 2 heren regelmatig een online masterclass geven waar ik eigenlijk wel bij wil zijn. Maar ja, het is in het Engels, gesproken in vaktaal en het gaat natuurlijk supersnel. Mijn Engels is belabberd dus dat gaat hem gewoon niet worden…

De eerste masterclasses laat ik dus maar aan me voorbij gaan. Niets voor mij. Maar toch ben ik wel nieuwsgierig. Het boek heeft me zo te pakken dat ik er eigenlijk veel meer van wil weten. Een masterclass bijwonen is gratis dus ik kan me in ieder geval inschrijven en kijken hoe het gaat. Stoppen kan altijd, toch?

Nieuwsgierigheid wint

Dus zo zit ik zaterdagavond om 19.00 uur met pen en papier startklaar. De eerste 10, 15 minuten moet ik echt inkomen en versta ik er geen bal van maar ik geef niet op en kijk nog even verder. Beetje bij beetje kom ik steeds beter in het verhaal en begin ik te begrijpen waar het over gaat. 

De grote lijnen van de masterclass heb ik aan het eind redelijk helder. Maar navertellen wat er allemaal gezegd is, is nog een tweede. Maar hé, i did it! Ik voelde me best wel stoer dat ik het gewoon gedaan heb. Dat ik me laat inspireren door Amerikaanse teachers vind ik cool! Het lag ver buiten mijn comfortzone maar was uiteindelijk te gek. En nog leuker, de aannames die ik van te voren had, waren compleet niet waar…. Er werd nauwelijks vaktaal gebruikt en er werd duidelijk en rustig gesproken. En als ik echt even geen idee had; lang leven google translate 😉 

Oooh Yes!

Je begrijpt dat ik nu al zin heb in de volgende les. En in plaats van dat ik daar tegenop zie, kijk ik er naar uit en zie ik het als een uitdaging. Zo leer ik én een nieuwe coachingsmethode én ik train tegelijkertijd mijn Engels. 2 vliegen in 1 klap. Daarnaast denk ik er zelfs over na om het tweede boek dat de mannen geschreven hebben te bestellen. Geschreven in het Engels en nog niet uitgebracht in het Nederlands!

Ga je mee op reis?

Wat ik met dit voorbeeld wil laten zien en waar ik je toe wil uitnodigen, is om in kleine stapjes je comfortzone te verlaten. Geen kinderen kunnen krijgen is super verdrietig en een enorme uitdaging. Maar het biedt ook oneindig veel mogelijkheden. Alleen daarvoor moet je wel in actie komen. 

Om gebruik te maken van al jouw mogelijkheden zul je de ‘pijn’ dus moeten trotseren en je buiten je comfortzone moeten wagen. Hoe spannend ook, ik weet het. Maar terwijl je denkt dat je comfortzone je leven veilig houdt, maakt hij je leven alleen maar heel klein. En hoe zonde is dat? 

Trek dus je dappere stappers aan en ontdek welk eerste kleine stapje jij kunt zetten om uit jouw comfortzone te komen? 

Heel veel succes.

Liefs, Mariska

Ps. Donderdagavond 18 juni 20.00 uur geef ik weer het webinar ‘Ongewenst Kinderloos en dan?’

In dit webinar ga ik je nog meer hele praktische handvatten geven waarmee je zelf stappen kunt maken in jouw eigen proces. Én ik laat je kennismaken met de kracht van ademen in een mini ademsessie!

Wil jij erbij zijn, meld je dan hier aan.