EP20. Ongewenst kinderloos en seks

Mariska  |  

Super spannend maar ik moet dit doen. Niet alleen voor mezelf, maar voor al die vrouwen die hier ook mee worstelen. Het is iets waar we niet 1,2,3 mee te koop lopen, wat je met Jan en Alleman bespreekt. Waar misschien nog een groter taboe op rust dan op het ongewenst kinderloos zijn. Dus vind ik, hoe eng ook, dat ik dit moet delen omdat het zo’n ongelofelijk belangrijk onderdeel is van mijn leven en mijn missie om ongewenste kinderloosheid bespreekbaar te maken. 

Een jarenlange kinderwens hebben, helpt je seksleven namelijk volledig om zeep. Vrijen moet op de klok en heeft nog maar één doel; zwanger worden. En daar wordt het echt niet leuker en fijner van kan ik je wel vertellen.

In deze podcast, die ik echt rete-spannend vind, vertel ik mijn verhaal.

Wil je hierop reageren of iets met mij delen, stuur mij dan gerust een mailtje of prive-berichtje of als je mijn missie wilt helpen versterken en je durft het aan, deel dan mijn podcast of reageer openbaar. Voel wat goed voelt voor jou!  

6 reacties

  1. Lia van Dam op 10/12/2020 om 18:36

    Wat een prachtig en moedig gesprek tussen Debbie en jou, mijn lieve dochter. Wij zijn enorm trots op jouw missie om dit taboe te doorbreken en ook om er zelf mee aan de slag te gaan om weer van jezelf te gaan houden. Dikke knuffel van ons beiden. Xx

  2. Cas op 11/12/2020 om 19:01

    Hoi Mariska,

    Ik las je column op de telegraaf. Dapper dat je ongewenste kinderloosheid en de onnoemelijk prijs die daar (vaak) bij hoort, het verlies van een onbekommerd seksleven, benoemd.

    Ik vind het dan ook top om te lezen dat je op zoek gaat naar manieren om de seksuele energie weer een beetje aan de gang te krijgen en ik denk dat je gelijk hebt. Met uit redeneren en praten kom je er niet. Het is, volgens mij, juist van belang dat er juist fysiek iets veranderd waardoor blokkades worden opgeheven of in elk geval een stuk minder hoog worden.

    Evengoed is het natuurlijk altijd een beurse plek en word ik vaak nog steeds woedend als de aanname gemaakt wordt dat we zelf een keus hadden of dat meteen een lijst met voordelen van het niet hebben van kinderen worden opgesomt, alsof we daar blij mee moeten zijn.

    Ik wens je alle geluk en ook plezier bij het aanzwengelen van je seksuele energie en ik hoop dat je vind wat je zocht en nog veel meer.

    Liefs, Cas

  3. MIrian op 11/12/2020 om 19:53

    Hoi Mariska,

    Wat ben ik blij dat ik je bericht las, Eindelijk iemand die er voor uit durft te komen. Wij zijn zelf ruim 4 jaar bezig geweest om zwanger te raken.
    Iedereen in mijn omgeving raakte in verwachting of kregen een “ongelukje”. Bij ons ging dat niet zo. Eerst naar de huisarts en vervolgens naar
    het ziekenhuis. Dan volgt alles elkaar snel op. Onderzoeken, daarna IUI. na 4 maanden, was ik zwanger, bij de echo bleek er geen harstslag te
    zijn van het kindje. Dus een miskraam. Weer verder met IUI. Ik weet nog dat we alleen nog maar daar mee bezig waren. Uiteindelijk het advies
    gekregen om voor IVF te gaan. Ondertussen was ik via via bij een magnetiseur terecht gekomen. De 1e poging mislukte, daarna een cryo, Ook deze
    sloeg niet aan. Bij de 2e poging werd ik weer zwanger. Een tweeling. Helaas stierf 1 van de kindjes vroeg in de zwangerschap. Dan wordt het een bange
    zwangerschap. Op 4 november werd onze zoon Martijn geboren. Inmiddels alweer 15 jaar oud. We zijn nog voor een 2e kindje gegaan. Helaas mislukte
    dat, daarna heb ik een behoorlijke hormonale depressie gehad. Toen vond mijn man het welletjes en zijn we met alles gestopt.
    Het meest staan me de opmerkingen nog bij van mensen (waaronder mijn broers en hun vrouwen) ja, wij zullen daar nooit aan beginnen. Ja lekker
    als je al 2 kinderen hebt. Ook ik vond de eendenbekken, inwendige echo”s en puncties een verschrikking.
    Ik ben er altijd eerlijk voor uit gekomen dat wij onze Martijn via IVF hebben gekregen, maar je merkt dat er nog heel taboe op is. Je mag daar
    schijnbaar niet over praten. Daarom ben ik heel blij dat ik je bericht zag op internet.

    Groetjes Mirian

  4. ine op 11/12/2020 om 20:52

    het blijft een stil verdriet. Dat is alles wat ik wilde zeggen.

  5. Regina op 12/12/2020 om 07:15

    Lieve Mariska,

    Ik heb alles gedaan wat je opnoemt lichaamswerk, yoga, reiki, tantra. Daar heb ik nog een studie haptonomie en helende reis aan vast gekoppeld,
    maar niks heeft me geholpen. Het heeft me zelfs dieper de put in getrapt.
    Het enige wat echt helpt is de naam van Jezus en de bijbel.
    Als je op youtube Jesus intypt en een ziekte of een geestelijk probleem kom je over de hele wereld allemaal mensen tegen die genezen zijn door Jezus.
    Ik ben nu 43 jaar en geloof nu 10 jaar mijn leven is enorm in de lift gegaan door een levende relatie met God.
    Bij mensen die geloven zal je je heel begrepen voelen met dit probleem en zal het niet worden weggewuifd.

    Veel liefs Regina

  6. Sandra op 19/12/2020 om 11:39

    Ik kan me er heel veel bij voorstellen wat je schrijft. Dat is een flinke blokkade. Dat kost tijd.
    Wat mooi dat je hulp zoekt in de spirituele hoek.
    Ik heb zelf veel gehad aan ‘touch of matrix’ bij Monique van De Geaarde Voeten in Huizen, en diverse lichaamswerk methodes bij Annemieke Witteveen van Weerstralen in Almere.
    Misschien heb je hier iets aan.
    Ik hoop dat je er los van gaat komen. Ik geloof dat dat mogelijk is. En wens je heel veel kracht en succes.
    Groetjes Sandra.

Laat een reactie achter