Als je wereld instort!
Mariska |
10 jaar geleden draait de wereld letterlijk om mij heen. Zodra ik mijn bed in stap begint alles te tollen en te draaien alsof ik 2 flessen wijn op heb terwijl ik geen druppel drink.
Na me gedoucht en afgedroogd te hebben, ben ik natter van het zweet dan toen ik onder de douche vandaan kwam.
In de supermarkt gonzen en suizen mijn oren van alle geluiden en prikkels om me heen. Het zweet staat op mijn rug en ik heb het gevoel ieder moment tegen de vlakte te gaan.
Thuis komt niets uit mijn handen. Ik zit apathisch op de bank. Naar mijn werk gaan lukt niet meer. Ik kan nog maar aan 1 ding denken ‘ik word gek’ ‘ik word gek’ ‘ik word gek’. Paniekaanvallen volgen elkaar in rap tempo op. Dit is niet goed. Dit kan zo echt niet langer.
Ik bel een coach hier in de buurt en gelukkig kan ik een dag later al bij haar terecht. Van het gesprek herinner ik me niet veel, eigenlijk niets. Behalve die ene vraag met het verlossende antwoord, dat vergeet ik nooit meer; ‘Marijke, word ik gek? Nee Maris, je wordt niet gek. Echt niet!’
Bizar hoeveel impact deze woorden op mij hebben. 10 kilo lichter ga ik naar huis. Nee, natuurlijk is het ‘probleem’ daarmee niet opgelost, zijn mijn klachten niet als sneeuw voor de zon verdwenen. Was dat maar waar. Ik heb nog verschillende gesprekken met haar nodig om weer op de rit te komen. Maar de eerste stap is gezet en de druk is van de ketel.
Bij Marijke voel ik me veilig, ik vertrouw haar, durf mijn grootste pijn en verdriet met haar te delen, mijn woede en frustratie, het oneerlijke gevoel geen kinderen te mogen krijgen terwijl de een na de ander zwanger wordt. Gewenst én ongewenst.
Marijke laat me praten, leert me voor het eerst weer een beetje voelen, laat me inzien waar ik me niet bewust van ben, leert me beter voor mezelf te zorgen, keuzes te maken, naar mezelf en mijn gevoel te luisteren én mijn grenzen te bewaken.
Afgelopen 10 jaar heb ik haar, en ook verschillende andere coaches, bezocht. Niet omdat het perse slecht met me ging, maar om nog meer inzichten in mezelf te krijgen, om dichterbij mijn eigen kern te komen, om steeds meer laagjes af te pellen.
Ik vind een coach echt het grootste cadeau die je jezelf kunt geven. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk. Gesprekken zijn pijnlijk, confronterend en verdrietig. Ik heb wat afgehuild. Maar x op x zijn er nieuwe luikjes bij me geopend, heb ik nieuwe inzichten gekregen, ben ik mezelf steeds meer gaan accepteren, is mijn zelfvertrouwen gegroeid, ben ik als mens gegroeid. Een onwijs mooi en waardevol proces waar ik nooit meer mee stop. Het is zo bijzonder om jezelf steeds beter te leren kennen.
Omdat ik weet hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn. Hoeveel verdriet je hiervan kunt hebben, hoe boos je hierover kunt zijn, hoeveel pijn dit doet, hoe je eigenwaarde, identiteit en intimiteit hierdoor beschadigd raken of zelfs stuk geslagen zijn, kan en wil ik niet anders dan vrouwen die hiermee worstelen begeleiden in hun eigen reis. Hoe ik dat doe lees je in mijn volgende blog.
Liefs,
Mariska
‘Zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er nog zoveel mogelijk!’
